ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ;

Στην περίοδο που διανύουμε όπου οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης είναι εμφανείς στην καθημερινή ζωή των περισσότερων ανθρώπων, κυριαρχεί ένα κλίμα επισφάλειας, σοκ και μουδιάσματος. Το κλίμα αυτό καλλιεργήθηκε τόσο από τη ραγδαία επιβολή νέων βάρβαρων οικονομικών και εργασιακών μέτρων, όσο κι από την καμπάνια τρομουστερίας, την οποία επιμελήθηκαν και πλάσαραν τα ΜΜΕ. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, σ’ αυτήν την περίοδο, το κράτος προβλέποντας τις κοινωνικές αντιστάσεις, προσπαθεί να «περάσει» μέτρα που εντείνουν τον έλεγχο και την πειθάρχηση της κοινωνίας τόσο σε επίπεδο αγώνα όσο και στην καθημερινότητα. Ο νέος τρομονόμος και η προ των πυλών «κάρτα του πολίτη- καταναλωτή» είναι μερικά απ’ τα νέα όπλα που προστίθενται στην αντζέντα καταστολής του κράτους.

Ο εσωτερικός εχθρός και ο νέος τρομονόμος

Αν σκεφτούμε στα γρήγορα και έξω απ’ τη σφαίρα του εαυτού μας κάτι που θα μπορούσε να μας τρομοκρατήσει, σίγουρα κάποιες πιθανές απαντήσεις θα ήταν η φτώχεια, η ανεργία, η πείνα, η εξαθλίωση, οι φυλακές, οι στρατοί, τα εργατικά «ατυχήματα», οι νεκροί και οι εξαθλιωμένοι των πολέμων, οι δολοφονίες των μεταναστών στα σύνορα κ.ά. Γεγονότα που πηγάζουν ουσιαστικά από έναν κόσμο εξουσίας και εκμετάλλευσης. Ωστόσο οι εξουσιαστές, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα και τους ρόλους κατασκευάζουν το δόγμα «εσωτερικός εχθρός» και παράλληλα παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως «προστάτες» της κοινωνίας. Έτσι, λοιπόν, τα κράτη εξαπέλυσαν έναν πόλεμο ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό», ουσιαστικά έναν πόλεμο ενάντια σ’ όσους αντιστέκονται στα σχέδιά τους. Αν κάποτε ονόμαζαν τον εχθρό αυτό «κομμουνιστική απειλή», στη σύγχρονη εποχή τον ονομάζουν «τρομοκρατία». Με τον όρο τρομοκρατία τα κράτη προσπαθούν αφενός να απονοηματοδοτήσουν τις αντιστάσεις ενάντια στην κυριαρχία κι αφετέρου, μέσω της δίωξης και της παραδειγματικής τιμωρίας, να σπείρουν τον φόβο και να τρομοκρατήσουν την κοινωνία.
Πάνω σε αυτές τις βάσεις ψηφίστηκε τον Αύγουστο στα μουλωχτά κι ο νέος τρομονόμος. Η ψήφιση του τρομονόμου στην Ελλάδα συνδέεται με μια γενικότερη προσπάθεια των εξουσιαστών σε Ευρώπη και ΗΠΑ να ακρωτηριάσουν τις κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι στην βάρβαρη πολιτική τους, βαφτίζοντάς τες ως «εξτρεμιστικές». Οι διατάξεις του σχηματίζουν ένα νομικό πλαίσιο με το οποίο ποινικοποιούνται πρακτικές κοινωνικών αγώνων. Συγκεκριμένα, η παρακώλυση συγκοινωνιών, η συμβολική κατάληψη κτιρίων, η κατασκευή οδοφραγμάτων ανάγονται σε κακουργήματα. Ενώ η υλική ή άυλη υποστήριξη και αλληλεγγύη στους αντιστεκόμενους θεωρείται ως υποβοήθηση του «τρομοκρατικού έργου» και θα διώκεται ποινικά. Επίσης, μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο οποιοσδήποτε παρακινεί ,μέσω αφισών, προκηρύξεων κ.ά., στις παραπάνω πράξεις θα θεωρείται ότι απειλεί την «κοινωνική ειρήνη» και θα διώκεται. Στους δε μάρτυρες κατηγορίας το κράτος πλέον θα προσφέρει μια «αόρατη ρουφιανοκουκούλα», καθώς αφαιρεί απ’ τον κατηγορούμενο το δικαίωμα να γνωρίζει το όνομα αυτού που τον κατηγορεί. Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο τρομονόμος προστατεύει πιο καλά τους ρουφιάνους, βάζει στο στόχαστρο τους αγωνιζόμενους ενώ παράλληλα οχυρώνει τη βία του κράτους.

Όποιος θυσιάζει την ελευθερία του για την ‘ασφάλεια’, δεν αξίζει ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Ανέκαθεν ήταν στο συμφέρον της κυριαρχίας να έχει πειθαρχημένους τους υπηκόους της. Εκτός απ’ τους νόμους και τον εκβιασμό της φυλακής, στο όνομα της δήθεν καθημερινής ασφάλειας των πολιτών οι εξουσιαστές επιστρατεύουν διάφορα τεχνολογικά κι όχι μόνο μέσα. Η τοποθέτηση καμερών σε πολλές γωνιές της πόλης, οι συνεχείς περιπολίες μπάτσων, security και λοιπών χαφιέδων δίνουν στον καθένα το μήνυμα ότι «η δημοκρατία μας παρακολουθεί». Όμως οι κάμερες και οι μπάτσοι μπορούν να παρακολουθούν το κάθε μας βήμα μέχρι ένα βαθμό. Έτσι, το κράτος προχώρησε παραπέρα και θέλοντας να ελέγχει τις τηλεφωνικές συνομιλίες θέσπισε τον νόμο για την υποχρεωτική δήλωση των κινητών. Στη συνέχεια, με πρόσχημα την επιτήρηση των συνταγογραφήσεων των γιατρών, δημιουργήθηκε ένα σύστημα ηλεκτρονικού φακελώματος όπου θα καταγράφονται πλήρως όλα τα στοιχεία του ασθενούς (όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ κλπ), ποιες ασθένειες είχε, ποια φάρμακα πήρε και πότε, από ποιον γιατρό κλπ. Εκτός αυτών όμως, πάλι με πρόσχημα την πάταξη της φοροδιαφυγής και του οικονομικού εγκλήματος, βρίσκεται προ των πυλών η επιβολή της «κάρτας του καταναλωτή- πολίτη». Η νέα αυτή κάρτα θα είναι απαραίτητη για την οποιαδήποτε χρηματική συνδιαλλαγή του καθενός και μέσω ενός τσιπ θα καταγράφονται πέρα απ’ τα πλήρη στοιχεία του χρήστη, ο τόπος και ο χρόνος αγοράς ενός προϊόντος. Με άλλα λόγια θα είναι πλέον γνωστό στους «προστάτες- νταβατζήδες» του πολίτη τι καταναλώνει, πότε και πού ο καθένας μας.
Είναι φανερό ότι η δημοκρατία αφήνει πολλά περιθώρια στους εξουσιαστές για να επιβάλλουν την βία τους, να ρυθμίζουν και να ελέγχουν τις ζωές μας στο όνομα της κοινωνικής ασφάλειας. Με αυτόν τον τρόπο τα κράτη διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους και παράλληλα την πειθάρχηση της κοινωνίας. Τρομοκρατία, λοιπόν, είναι η ενορχηστρωμένη προσπάθεια των εξουσιαστών να επιβληθούν με κάθε τρόπο στις ζωές μας.
Απέναντι στην κρατική τρομοκρατία προτάσσουμε τους αδιαμεσολάβητους κοινωνικούς αγώνες. Με όπλο μας την αλληλεγγύη μαχόμαστε για την καταστροφή του σάπιου συστήματος εκμετάλλευσης κι ελέγχου και για την κοινωνική απελευθέρωση.

ΔΕΝ ΜΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΑΜΕΛΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ!