ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΤΗΝΩΔΙΑ

Αν πριν λίγους μήνες μιλούσαμε για τις επερχόμενες συνέπειες της οικονομικής κρίσης, τώρα μεγάλο μέρος της κοινωνίας τις βιώνει στο πετσί της. Το ΔΝΤ μαζί με τους πολιτικούς εκπροσώπους του προσπαθεί να σώσει και να κάνει πιο δυνατά τα ντόπια και ξένα μεγαλοαφεντικά. Η αναδιοργάνωση των όρων καταπίεσης της κοινωνίας προχωράει όπως θα ήθελαν. Απολύσεις, μείωση μισθών, αύξηση ορίου συνταξιοδότησης, ανεργία, κατασχέσεις, ακρίβεια δημιουργούν ένα σύνολο από πολυσύνθετα προβλήματα στην κοινωνία που σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν ανθρώπους μέχρι το σημείο της απόγνωσης και της αυτοκτονίας λόγων των χρεών.

Ποιοι όμως βοηθούν στο να επιβληθούν τα νέα μέτρα; Οι ξεπουλημένοι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ κάνοντας «σωστά» την δουλειά τους, δηλαδή να αγωνίζονται για τα συμφέροντα των αφεντικών και όχι των εργατών, συμβαδίζουν με τις οδηγίες του μνημονίου και του κράτους. Σε μια περίοδο γενικευμένης κοινωνικής κρίσης ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ έχει το θράσος να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει λόγος κινητοποιήσεων και εξαγγέλλει γενική απεργία στις 15 Δεκεμβρίου. Με την στάση τους αυτή οι εργατοπατέρες δείχνουν ξεκάθαρα για ακόμα μια φορά ότι συμβάλλουν στην πειθάρχηση της κοινωνίας στις απαιτήσεις των αφεντικών.
Ενόψει των εκλογών, την περίοδο αυτή, όπου «το φαί τελειώνει» οι δημοσιογράφοι, όπως έκαναν πάντα άλλωστε, αναλαμβάνουν να «ταΐσουν» φόβο, ρατσισμό και υποταγή. Τα ΜΜΕ όντας ένα ισχυρό ιδεολογικό όπλο στα χέρια των αφεντικών έχουν ρόλο να αποπροσανατολίσουν το κοινό τους. Αναπαράγοντας τον λόγο της εξουσίας, συκοφαντούν μέτωπα αντίστασης και απειθαρχίας και προβάλλουν ως διέξοδο την συναίνεση και την υποταγή.

Εύλογο είναι ότι όσο αυξάνεται ο φόβος των επικυρίαρχων να πάει κάτι στραβά στους σχεδιασμούς τους και να έχουν να αντιμετωπίσουν μια κοινωνική εξέγερση τόσο αυξάνουν και τα μέτρα καταστολής και ελέγχου. Εκτός από τα νέα γουρούνια με ή χωρίς μηχανές, τις χιλιάδες κάμερες ρουφιάνους, τον νέο τρομονόμο που ψηφίστηκε αυγουστιάτικα, τις υποκλοπές συνομιλιών, την ονομαστική δήλωση του κινητού τηλεφώνου, προ των πυλών είναι και η «νέα κάρτα καταναλωτή-πολίτη» η οποία θα γνωστοποιεί στον μεγάλο αδελφό που βρισκόμαστε, τι και πού καταναλώνουμε, όπως επίσης προ των πυλών είναι και η υποχρεωτική ονομαστική δήλωση διαχείρισης μπλοκ στο ίντερνετ.
Όλα αυτά ενισχύονται από την πάγια τακτική των εξουσιαστών να διαχωρίζουν και να τεμαχίζουν την κοινωνία σε πολλά κομμάτια με βασικό τους στόχο τον ευκολότερο έλεγχό της. Με άλλα λόγια βολεύει το κράτος να ωθεί μερίδες της κοινωνίας να αλληλοσπαράζονται αγνοώντας ποια είναι η βασική αιτία των ολοένα δυσμενέστερων συνθηκών διαβίωσης τους. Ντόπιοι ή μετανάστες, μόνιμοι ή συμβασιούχοι, δημόσιοι ή ιδιωτικοί, φοιτητές, εργάτες, άνεργοι κ.α. δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα κάθε άλλο, έχουν να συνθέσουν τις αντιστάσεις απέναντι στους εξουσιαστές και το σύστημα εκμετάλλευσης.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο κομματικός θίασος ξαναστήνει το εκλογικό του πανηγύρι. Δηλαδή μας καλούνε ευθέως να συμμετάσχουμε και να συναινέσουμε στα εγκλήματά τους χρησιμοποιώντας πάντα τα επικοινωνιακά τους τερτίπια. «Πετάνε το καρότο», υπόσχονται «ψίχουλα» -επιδόματα στις ευπαθείς μερίδες της κοινωνίας, την ίδια στιγμή που τα καταργούν με νόμους.
Η συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων μέσων των εκλογών δεν είναι παρά μια αυταπάτη μιας μερίδας των ψηφοφόρων, ενώ για άλλους είναι η συμμετοχή σε ένα πελατειακό σύστημα ρουσφετιού και βολέματος. Η καλοσχεδιασμένη απάτη των εκλογών αποτελεί άλλοθι για τον κάθε εξουσιαστή να επιβάλλεται, λέγοντας ότι «έχουν ρητή λαϊκή εντολή», ότι «τα φάγαμε όλοι μαζί» και ότι «ευθυνόμαστε όλοι για τα αδιέξοδα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης».
Όσο για τα αριστερά κόμματα συμμετέχοντας στις εκλογές λειτουργούν σαν το τελευταίο ανάχωμα του συστήματος, αδρανοποιώντας την κοινωνική δυσαρέσκεια και απέχθεια προς την εξουσία μέσα σε αντικαπιταλιστική φρασεολογία που εξαργυρώνεται στις κάλπες.
Οι εκλογές είναι μια θεσμική ελεγχόμενη διαδικασία της δημοκρατίας που σκοπό έχει να διαμεσολαβούν ειδικοί τυχοδιώκτες για θέματα που μας αφορούν. Με τον τρόπο αυτό το κράτος επικρατεί με την πλαστή συναίνεση της κοινωνίας. Στην πραγματικότητα καμία σχέση δεν υπάρχει με τα πραγματικά συμφέροντα της κοινωνίας. Άλλωστε αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι προς την κοινωνική απελευθέρωση φυσικά και θα ήταν παράνομες.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ