Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Κείμενο για το στέκι

Σχετικά με το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι παλιού χημείου.

Τον Οκτώβριο του ’08 μια πρωτοβουλία ατόμων μαζί με αλληλέγγυους έκαναν κατάληψη χώρου με σκοπό να στεγαστεί ένα αυτοδιαχειριζόμενο στέκι. Το κείμενο που συνόδευε την κίνηση αυτή είχε τίτλο: «Να μετατρέψουμε τις αίθουσες της πλήξης σε ζωντανές καταλήψεις». Ήταν μια κίνηση ενάντια στον καθωσπρεπισμό των πελατειακών –κομματικών σχέσεων, στους αποστειρωμένους χώρους της σχολής και τις παραδοσιακές υποταχτικές αντιλήψεις που αναπαράγονται στις αίθουσες διδασκαλίας. Η κατάληψη δεν ήταν αυτοσκοπός. Στόχος ήταν και είναι η προώθηση μέσα από συλλογικές διεργασίες απελευθερωτικών απόψεων και πρακτικών.

Έγινε κατάληψη χωρίς κάποιου είδους άδεια επειδή δεν αναγνωρίζουμε την ιεραρχία του πανεπιστημίου αλλά και οποιαδήποτε ιεραρχία. Άλλωστε ο χώρος ήταν ένας απονεκρωμένος διάδρομος χωρίς καμιά χρησιμότητα.

Με τον όρο «αυτοδιαχειριζόμενο στέκι» εννοούμε ότι ο χώρος είναι ένα σημείο συνεύρεσης ανθρώπων που θέλουν να λειτουργήσουν χωρίς κάποιου είδους ιεραρχία και παρέμβαση από έξω, μακριά από οικονομικές ή πολιτικές σκοπιμότητες. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν αποφασίζουν οι ίδιοι για το τι θα γίνει ή δεν θα γίνει χωρίς να περιμένουν κάποια εντολή. Δηλαδή μέσα από τις συνελεύσεις συνδιαμορφώνεται το κάθε τι.

Το όνομα «παλιό χημείο» ήταν μια επιλογή που αποσκοπεί να συνδέσει τον χώρο του στεκιού με κοινωνικούς αγώνες περασμένων δεκαετιών, όπως η κατάληψη του κτιρίου της σχολής το 1985 από νεολαίους και αναρχικούς έπειτα από την δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Μιχάλη Καλτεζά από τον μπάτσο Μελίστα. Επίσης, η επιλογή αυτού του ονόματος αποσκοπεί στο να δοθεί στο στέκι ένας χαρακτήρας ευρύτερα κοινωνικός που δεν απευθύνεται μόνο σε φοιτητές αλλά γενικότερα στην κοινωνία.

Το «στέκι» δεν είναι ένας αντικοινωνικός χώρος ούτε ανήκει ιδιοκτησιακά σε κάποιον αλλά το αντίθετο, είναι ένας κοινωνικός χώρος που ανήκει σε όλους και αντιτίθεται στο ιδιοκτησιακό καθεστώς που επιβάλλει η κυριαρχία. Η διαχειριση του προσδιορίζεται με μια τακτική συνέλευση κάθε Τετάρτη στις 17:00. Η συνέλευση είναι ανοιχτή για τον καθένα που θέλει να επικοινωνήσει με άλλους ανθρώπους χωρίς τη διαμεσολάβηση κάποιου είδους εξουσίας. Στη συνέλευση γίνονται ενημερώσεις για διάφορα επίκαιρα ζητήματα που αφορούν είτε κοινωνικά γεγονότα και αγώνες είτε πιο άμεσα που αφορούν την σχολή και το στέκι. Ακολούθως θέτονται θέματα για συζήτηση και συνδιαμόρφωση. Η οποιαδήποτε απόφαση βγαίνει έπειτα από τοποθετήσεις, επεξεργασία όλων των απόψεων και εντέλει μια ομόφωνη συμφωνία. Διαφωνούμε με διαδικασίες ψηφοφορίας επειδή δεν θεωρούμε ότι μια πλειοψηφία έχει πάντα δίκαιο και η μειοψηφία άδικο ή το αντίστροφο. Προτάσσουμε τις αδιαμεσολάβητες σχέσεις όπως επίσης την άμεση επαφή και έκφραση μέσα από δημιουργικές διαδικασίες κι όχι πίσω από οθόνες υπολογιστή ή κάποιο παραβάν ψηφοφορίας. Μέσα από τις συζητήσεις και την μεταξύ μας επικοινωνία αποσκοπούμε στο να κάνουμε στη πράξη τα σχέδια και τα όνειρα μας για μια ελεύθερη κοινωνία δημιουργικών ανθρώπων που συμμετέχουν και συναποφασίζουν για την ζωή τους αποδεικνύοντας ότι η εξουσία είναι περιττή.

Με σχετική ενημέρωση της συνέλευσης ο χώρος είναι διαθέσιμος σε άτομα ή ομάδες που θέλουν για κάποιο λόγο να τον χρησιμοποιήσουν είτε για άραγμα και καφέ είτε για διάβασμα, συζήτηση ή προβολή κάποιου βίντεο. Στον χώρο λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη και αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο.

Έξω από το στέκι συχνά θα συναντήσει κάποιος έντυπο υλικό αντιπληροφόρησης το οποίο εκδίδει η συνέλευση του στεκιού ή άλλες συλλογικότητες του αναρχικού, αντιεξουσιαστικού, αυτόνομου χώρου. Θεωρούμε χρήσιμο να αναφέρουμε ότι το στέκι και ότι βγαίνει μέσα από τη συνέλευσή του δεν θα ήθελε να παίξει τον ρόλο του μεταρρυθμιστή ή εξυγχρονιστή του πανεπιστημίου. Αυτό που προτάσσουμε είναι η επανάσταση για έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, αυτό που εμείς λέμε αναρχία. Η μεταρρύθμιση του πανεπιστημίου, το οποίο είναι ένα κομμάτι του συστήματος εκμετάλλευσης (κράτους και καπιταλισμού) υπόσχεται απλώς νέους όρους καταπίεσης και υποταγής. Βάζουμε στην άκρη καριερίστικες αντιλήψεις και ατομικιστικές προσδοκίες ανέλιξης στον χάρτινο πύργο της εξουσίας και θέτουμε στο εδώ και το τώρα το ζήτημα της δημιουργίας μιας κοινωνίας συνεργασίας και αλληλεγγύης ενάντια στο δόγμα του ανταγωνισμού, του «όλοι εναντίον όλων» και του «ο θάνατος σου η ζωή μου».

Σχετικά με τις γενικές συνελεύσεις του συλλόγου φοιτητών ως συνέλευση δεν συμμετέχουμε, χωρίς αυτό να σημαίμει ότι δεν μπορεί κάποιος να συμμετέχει ως άτομο ή να παρέμβουμε συλλογικά. Δεν συμμετέχουμε για διάφορους λόγους: αρχικά δεν αναγνωρίζουμε τον εξουσιαστικό χαρακτήρα των κομμάτων και ούτε θέλουμε κάποιου είδους εμπλοκή μαζί τους, επειδή οι παρατάξεις έρχονται με την γραμμή της κομματικής ηγεσίας τους (ασχέτως αν κάποιοι καύχιουνται ότι δεν είναι κόμμα για να προσεγγίσουν ανυποψίαστους), επειδή οι παρατάξεις έχουν δημιουργήσει στρατό ψηφοφόρων με βάση ένα πελατειακό μηχανισμό (δούναι και λάβειν), επειδή προτάσσουμε την συνδιαμόρφωση και τη ομοφωνία αντί της ψήφου, επειδή διαφωνούμε με γηπεδικού τύπου συνελεύσεις. Αυτό που προτείνουμε είναι συνελεύσεις χωρίς κόμματα και ιεραρχίες εκεί που δεν θα υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες αλλά η θέληση να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

Την απάθεια, την υποταγή, το «κάνω πως δεν άκουσα» ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΠΟΤΕ!!

Ενάντια σε ένα σύστημα που καταστρέφει ανθρώπινες ζωές και φύση,

ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

ΠΥΡΟΔΟΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ.

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010