Όταν η Δημοκρατία δείχνει «Πυγμή» …
Εν καιρώ "κρίσης"το κράτος προσπαθεί να μετασχηματίσει τον χαρακτήρα του' θωρακίζει την κυριαρχία του καταστρώνει σχέδια και εξαγγέλλει νέες υποσχέσεις. Στα πλαίσια αυτά, κεντρική πολιτική αποτελεί η εδραίωση του διάχυτου φόβου για έναν αόριστο κίνδυνο που απειλεί την κοινωνία. Μέσω των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης ο κίνδυνος αυτός ενσαρκώνεται σε αδίστακτους τρομοκράτες και «κουκουλοφόρους» αναρχικούς, σε επικίνδυνους για την οικονομία και την δημόσια υγεία μετανάστες, σε διαβόητους κακοποιούς και ληστές τραπεζών, σε περιθωριοποιημένους τοξικομανείς. Οι κίνδυνοι αυτοί αν και επαρκούν για να επιβάλλουν ένα συνολικό αίτημα για ασφάλεια και τάξη διανθίζονται με την συνεισφορά της επιστήμης, η οποία σπέρνει τον τρόμο με συνεχείς επιδημίες που εμφανίζονται και εξαφανίζονται ως δια μαγείας. Ταυτόχρονα, το μόνιμο ναρκωτικό του lifestyle και του καταναλωτισμού είναι πάντα παρόν για να σε γεμίζει με ψευδαισθήσεις.
Το κράτος διαχρονικά διεκδικεί το μονοπώλιο της βίας. Τους τελευταίους μήνες αναγνωρίζοντας το πλήγμα που δέχθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο θέλησε να κερδίσει το χαμένο έδαφος. Γέμισε τους δρόμους των πόλεων με τα ένστολα και τα παρακρατικά τσιράκια του και θέλησε να χτυπήσει ένα σχετικά ευάλωτο κοινωνικό κομμάτι, τους πρόσφυγες και τους οικονομικούς μετανάστες. Συνεχείς έλεγχοι, ξυλοδαρμοί, δολοφονίες, δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης και ουσιαστικά κατάργηση του πολιτικού ασύλου. Η Δημοκρατία έχοντας χάσει την αξιοπιστία της έπρεπε να δημιουργήσει έναν εσωτερικό εχθρό, ικανό να αποπροσανατολίσει και τον τελευταίο δύσπιστο. Παράλληλα με συνεχείς διώξεις συντρόφων και αγωνιστών προσπαθούσε να κάμψει κάθε αντίσταση. Το σκηνικό συμπλήρωσε η «νίκη επί της τρομοκρατίας» σε προεκλογική περίοδο με ξεκάθαρα επικοινωνιακά χαρακτηριστικά.
Μετά την ανάθεση της κρατικής διαχείρισης στους σοσιαλ-ληστές , ο στρατός κατοχής της Δημοκρατίας συνεχίζει να επελαύνει, με ακόμη μεγαλύτερη ένταση, σε όλες τις γειτονιές ουρλιάζοντας για «ησυχία, τάξη και ασφάλεια». Επιστέγασμα αυτής της στρατηγικής αποτελούν η πολιορκία του δήθεν άβατου των Εξαρχείων , οι συνεχείς συλλήψεις και διώξεις αναρχικών με αποκορύφωμα την επικύρηξη τριών καταζητούμενων συντρόφων κτλ.
Τα σαθρά επιχειρήματα των εξουσιαστών αποδομούνται όταν παρατηρεί κανείς γύρω του την καταλήστευση του δημόσιου πλούτου, την ανελέητη καταστροφή της φύσης, τις επιθέσεις σε αγωνιστές, τους θανάτους στα εργασιακά Νταχάου, την κατασκευή νέων φυλακών, την τοποθέτηση καμερών σε κάθε γωνιά της πόλης κ.τ.λ.
Είναι φανερό λοιπόν ότι δεν έχουμε μπροστά μας τίποτε άλλο από την προστασία των αφεντικών και των συμφερόντων τους.
Οι πρακτικές και τα λόγια τους δεν μπορούν να κατευνάσουν τον πόθο μας για ελευθερία. Οι ψεύτικες υποσχέσεις τους δεν μπορούν να μας εκτονώσουν. Ας ξεπεράσουμε λοιπόν τους φόβους μας , ας σηκώσουμε το κεφάλι και ας αντιμετωπίσουμε τον εχθρό με κάθε μέσο.
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Παλιού Χημείου
Steki- escalera.blogspot.com
Εν καιρώ "κρίσης"το κράτος προσπαθεί να μετασχηματίσει τον χαρακτήρα του' θωρακίζει την κυριαρχία του καταστρώνει σχέδια και εξαγγέλλει νέες υποσχέσεις. Στα πλαίσια αυτά, κεντρική πολιτική αποτελεί η εδραίωση του διάχυτου φόβου για έναν αόριστο κίνδυνο που απειλεί την κοινωνία. Μέσω των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης ο κίνδυνος αυτός ενσαρκώνεται σε αδίστακτους τρομοκράτες και «κουκουλοφόρους» αναρχικούς, σε επικίνδυνους για την οικονομία και την δημόσια υγεία μετανάστες, σε διαβόητους κακοποιούς και ληστές τραπεζών, σε περιθωριοποιημένους τοξικομανείς. Οι κίνδυνοι αυτοί αν και επαρκούν για να επιβάλλουν ένα συνολικό αίτημα για ασφάλεια και τάξη διανθίζονται με την συνεισφορά της επιστήμης, η οποία σπέρνει τον τρόμο με συνεχείς επιδημίες που εμφανίζονται και εξαφανίζονται ως δια μαγείας. Ταυτόχρονα, το μόνιμο ναρκωτικό του lifestyle και του καταναλωτισμού είναι πάντα παρόν για να σε γεμίζει με ψευδαισθήσεις.
Το κράτος διαχρονικά διεκδικεί το μονοπώλιο της βίας. Τους τελευταίους μήνες αναγνωρίζοντας το πλήγμα που δέχθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο θέλησε να κερδίσει το χαμένο έδαφος. Γέμισε τους δρόμους των πόλεων με τα ένστολα και τα παρακρατικά τσιράκια του και θέλησε να χτυπήσει ένα σχετικά ευάλωτο κοινωνικό κομμάτι, τους πρόσφυγες και τους οικονομικούς μετανάστες. Συνεχείς έλεγχοι, ξυλοδαρμοί, δολοφονίες, δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης και ουσιαστικά κατάργηση του πολιτικού ασύλου. Η Δημοκρατία έχοντας χάσει την αξιοπιστία της έπρεπε να δημιουργήσει έναν εσωτερικό εχθρό, ικανό να αποπροσανατολίσει και τον τελευταίο δύσπιστο. Παράλληλα με συνεχείς διώξεις συντρόφων και αγωνιστών προσπαθούσε να κάμψει κάθε αντίσταση. Το σκηνικό συμπλήρωσε η «νίκη επί της τρομοκρατίας» σε προεκλογική περίοδο με ξεκάθαρα επικοινωνιακά χαρακτηριστικά.
Μετά την ανάθεση της κρατικής διαχείρισης στους σοσιαλ-ληστές , ο στρατός κατοχής της Δημοκρατίας συνεχίζει να επελαύνει, με ακόμη μεγαλύτερη ένταση, σε όλες τις γειτονιές ουρλιάζοντας για «ησυχία, τάξη και ασφάλεια». Επιστέγασμα αυτής της στρατηγικής αποτελούν η πολιορκία του δήθεν άβατου των Εξαρχείων , οι συνεχείς συλλήψεις και διώξεις αναρχικών με αποκορύφωμα την επικύρηξη τριών καταζητούμενων συντρόφων κτλ.
Τα σαθρά επιχειρήματα των εξουσιαστών αποδομούνται όταν παρατηρεί κανείς γύρω του την καταλήστευση του δημόσιου πλούτου, την ανελέητη καταστροφή της φύσης, τις επιθέσεις σε αγωνιστές, τους θανάτους στα εργασιακά Νταχάου, την κατασκευή νέων φυλακών, την τοποθέτηση καμερών σε κάθε γωνιά της πόλης κ.τ.λ.
Είναι φανερό λοιπόν ότι δεν έχουμε μπροστά μας τίποτε άλλο από την προστασία των αφεντικών και των συμφερόντων τους.
Οι πρακτικές και τα λόγια τους δεν μπορούν να κατευνάσουν τον πόθο μας για ελευθερία. Οι ψεύτικες υποσχέσεις τους δεν μπορούν να μας εκτονώσουν. Ας ξεπεράσουμε λοιπόν τους φόβους μας , ας σηκώσουμε το κεφάλι και ας αντιμετωπίσουμε τον εχθρό με κάθε μέσο.
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Παλιού Χημείου
Steki- escalera.blogspot.com
