Για την 5η Μαΐου 2010

Στον δρόμο βρίσκονται εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε μια απ’ τις μεγαλύτερες πορείες μετά την μεταπολίτευση. Μια φωνή καλύπτει τα πάντα: «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η βουλή». Η οργή για όλους αυτούς που μας προσφέρουν καθημερινά θάνατο, στις πόλεις φυλακές, στα εργασιακά κάτεργα, στα σχολεία εργοστάσια μαζικής παραγωγής υπηκόων, είναι απερίγραπτη. Κάθε γωνία του μητροπολιτικού κέντρου είναι και μια εστία σύγκρουσης με τους “προστάτες” της δημοκρατίας. Τα ένστολα γουρούνια πνίγουν τους διαδηλωτές με τόνους χημικά αλλά αυτοί παραμένουν στον δρόμο. Την ώρα που στο κοινοβούλιο οι δυνάστες κατοχυρώνουν την ολοένα και μεγαλύτερη λεηλασία των ζωών μας, κομμάτι της διαδήλωσης προσπαθεί να εισβάλει σ’ αυτό. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται περιμετρικά της βουλής , όπου η περιοχή του Συντάγματος έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Όλοι δείχνουν αποφασισμένοι…Ο κόσμος αντιστέκεται με όποιο μέσο διαθέτει, πέτρες, ξύλα, μολότοφ, ακόμα και με γυμνά χέρια. Ξαφνικά ο χρόνος παγώνει. Μια είδηση πέφτει σαν σφαίρα: τρεις εργαζόμενοι νεκροί, μια εκ των οποίων ήταν έγκυος, μετά από τον εμπρησμό τράπεζας στην οδό Σταδίου.
Οι κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους προβαίνουν σε συλλήψεις και προσαγωγές αγωνιστών. Γίνεται εισβολή και πογκρόμ στα Εξάρχεια όπου ξυλοκοπούνται άτομα και μπάτσοι προσπαθούν να εισβάλλουν μέσα σε σπίτια. Ακολουθεί εισβολή στο στέκι μεταναστών και βίαιη εκκένωση της κατάληψης στην οδό Ζαΐμη όπου συλλαμβάνονται αναρχικοί σύντροφοι.

Οι νεκροί εργαζόμενοι στην Marfin εννοείται πως δεν ήταν εχθροί μας, πως δεν ήταν αντίπαλοι μας. Είναι νεκροί ενός πολέμου που μαίνεται αδιάκοπα ανάμεσα στους καταπιεσμένους και τα αφεντικά.
Οι πολύμορφες δράσεις και αγώνες όσων αντιμάχονται το κράτος, τις εξουσιαστικές σχέσεις μέσα στην κοινωνία και το καπιταλιστικό σύστημα γενικότερα προτάσσοντας τη ζωή και την ελευθερία βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με το τραγικό αποτέλεσμα του εμπρησμού στην Marfin.
Το ήθος όσων αγωνίζονται για την καταστροφή της κυριαρχίας και του συστήματος εκμετάλλευσης δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής θέτοντάς την σε κίνδυνο (φυσικά δεν μιλάμε για τη ζωή των κατά συρροή δολοφόνων κρατιστών και μεγαλοκαπιταλιστών) .
Ως αγωνιζόμενοι αναρχικοί και αντεξουσιαστές δεν μπορούμε να ρίξουμε το φταίξιμο στη διοίκηση της τράπεζας (ανυπαρξία πυρασφάλειας), αφού έτσι κι αλλιώς για εμάς είναι δεδομένη η αδιαφορία των αφεντικών για τις ζωές των εργαζομένων τους οποίους αντιμετωπίζουν ως αναλώσιμο υλικό. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για παράπλευρες απώλειες και για τυχαίο γεγονός.
Οι αντιλήψεις «όλοι εναντίον όλων» ή οι αντιλήψεις και πρακτικές που δεν σέβονται τη ζωή και τις συντροφικές σχέσεις είναι εχθρικές προς εμάς και βρίσκονται απέναντί μας.
Ο όλος προβληματισμός μας και οι διαφωνίες που προκύπτουν γύρω από αυτό το θέμα αν μη τι άλλο θα πρέπει να οδηγούν σε πιο συγκροτημένη και υπεύθυνη στάση στο δρόμο και φυσικά όχι σε οπισθοχώρηση όπως θα ήθελε το κράτος.
Οι δυσμενέστεροι όροι σκλαβιάς που επιβάλλονται από τους κυρίαρχους αυτόν τον καιρό πυροδοτούν την οργή και τον ξεσηκωμό όσων αντιλαμβάνονται τις δολοφονικές διαθέσεις και τη βαρβαρότητα αυτού του συστήματος. Τα διάφορα τεχνάσματα για συναίνεση και η κρατική καταστολή δεν μπορούν να μας σταματήσουν!

ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ…
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ «ΖΑϊΜΗ»


Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι παλιού χημείου
steki-escalera.blogspot.com