Σχετικά με την μικροφωνική

Τρίτη 17/3 12:00, πραγματοποιήθηκε στα προπύλαια μικροφωνική αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της εξέγερσης με τη συμμετοχη 25-35 ατόμων.Μοιραστηκαν πολλά κείμενα,κρεμάστηκαν δυο πανώ και πετάχτηκαν τρικάκια.Ο κόσμος έδειχνε αρκετό ενδιαφέρον,ενώ κάποιοι μας έπιαναν και την κουβέντα.Δεν υπήρξε κάποια ιδιαίτερη ενόχληση από περαστικούς ή την αστυνομία.
Υ.Γ.Η κάμερα ήταν διαρκώς στραμμένη πάνω μας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

Κείμενο για τις εξετάσεις

Οι εξετάσεις είναι αγγαρεία...
-αυτό είναι γνωστό...
-είναι επίσης εκβιασμός, μηχανισμός ελέγχου και πειθάρχησης... σκέτη κοροϊδία
Το εκπαιδευτικό σύστημα αναμφίβολα είναι ο βασικός μηχανισμός γαλούχησης των αξίων του κράτους και του γενικού πολιτικοκοινωνικού συστήματος. Σύστημα εκπαίδευσης που βασίζεται στην πειθάρχηση και στην προσαρμογή του εκπαιδευόμενου σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο ανθρώπου με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στην προσωπικότητα του και με συγκεκριμένο τρόπο σκέψης.
Στο ευρύτερο πλαίσιο των μεθόδων και των πρακτικών που χρησιμοποιεί το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα για να καλουπώσει τον μελλοντικό πειθήνιο πολίτη (όπως είναι οι υποχρεωτικές παρουσίες, ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός των ιδρυμάτων, ο κατακερματισμένος χρόνος και γνώση, οι υποχρεωτικές εργασίες, η δασκαλοκεντρική μέθοδος διδασκαλίας, τα εξωτερικά κίνητρα) είναι και οι εξετάσεις.
Οι εξετάσεις που μόνο παιδαγωγικό ρόλο δεν έχουν στον εκπαιδευτικό μηχανισμό, εν τούτης καταλήγουν να είναι η ουσία και ο αυτοσκοπός των φοιτητών στο πανεπιστήμιο. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη αντίφαση και η κοροϊδία του θεσμού αυτού. Όλοι βιώσαμε από τα πρώτα σχολικά μας χρόνια την άσκοπη αποστήθιση της εκπαιδευτικής ύλης η οποία σε μερικές βδομάδες εξαφανίζεται και μένει απλά και μόνο η θύμηση του άγχους και των πονοκεφάλων. Η εξεταστική διαδικασία ούτε μορφώνει ούτε προσφέρει κάτι άλλο θετικό στη προσωπικότητα του εξεταζόμενου. Αντιθέτως υπάρχει για να ελέγχει συμπεριφορές και να ιεραρχοποιεί τη κοινωνία. Κάποιοι θα επικαλεστούν τη βαθμολόγηση ως ένα κίνητρο για μάθηση, ναι είναι, είναι όμως ένα εξωτερικό κίνητρο που γίνετε απώτερος σκοπός και που δεν δημιουργεί πεδία αναζήτησης της γνώσης αλλά αφομοίωσης της στείρας δοσμένης πληροφορίας. H βαθμολόγηση είναι συστατικό για να δομηθούν οι ανταγωνιστικές σχέσεις στο πανεπιστήμιο και οπουδήποτε μέσα στη κοινωνία.
Οι εξετάσεις έχουν αντιπαιδαγωγικό χαρακτήρα αφού καταλήγουν να είναι ένας απροκάλυπτος εκβιασμός προς τον εξεταζόμενο. Αξία έχει να περάσεις το μάθημα, δηλαδή να παπαγαλίσεις αυτά που γράφει το βιβλίο και να τα ξεράσεις σε ένα κομμάτι χαρτί. Η κριτική-συνδυαστική σκέψη δεν έχει καμία θέση σε αυτή τη μη δημιουργική διαδικασία. Ο εξεταζόμενος ετεροκαθορίζεται από το βιβλίο και η αυτενέργεια του ατροφεί.
Ο ρόλος των εξετάσεων ως επαναλαμβανόμενη διαδικασία διακρίνεται από μία πολλαπλότητα στο τρόπο που επιδρά στον εκπαιδευόμενο, επηρεάζοντας τον σε ψυχολογικό επίπεδο και πειθαναγκάζοντας τον να λειτουργήσει και να σκεφτεί ανάλογα. Είναι ένας κεκαλυμμένος, έμμεσος και συνάμα αποτελεσματικός τρόπος εγκαθίδρυσης της πειθαρχίας στη συνείδηση του εκπαιδευόμενου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία φοβικής συμπεριφοράς απέναντι στον απρόσωπο μηχανισμό μέτρησης της απόδοσης και τον εκφραστή της(καθηγητές, κανόνες και νόμους, κράτος). Η πίεση από την επαναληψιμότητα των εξετάσεων τείνει να πείσει τους εκπαιδευόμενους πως τα κριτήρια ελέγχου της απόδοσης τους είναι αντικειμενικά και δίκαια, συνεπώς αυτοί που αποδίδουν περισσότερο από τους υπόλοιπους είναι οι εργατικοί και έξυπνοι ενώ οι υπόλοιποι είναι οι τεμπέληδες και βλάκες. Ο συλλογισμός αυτός μεταφέρεται έξω από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα υιοθετώντας τη νοοτροπία πως ο καθένας λαμβάνει αυτά που έχει δουλέψει και αξίζει, μετακυλίοντας την ευθύνη για την ανεργία και την ένδεια στις πλάτες του εργαζόμενου και στην ανικανότητα του να διεκδικήσει μια θέση στην αγορά εργασίας, επί ίσης όροις.
Η εκπαιδευτική διαδικασία ισοπεδώνει κατ’ επίφαση τις όποιες κοινωνικές-οικονομικές-πολιτισμικές διαφορές των εκπαιδευόμενων(μέσων των εξετάσεων) και ταυτόχρονα χτίζει την πυραμοειδή-ιεραρχική δομή των σχέσεων μέσα στη κοινωνία. Πιο απλά ο σημερινός ιεραρχικά δομημένος καταμερισμός εργασίας δεν είναι αποτέλεσμα μόνο τεχνητού διαχωρισμού στη βάση της εκπαιδευτικής ισοπολιτείας αλλά πρωταρχικά είναι αποτέλεσμα κοινωνικού διαχωρισμού ανάμεσα στα διάφορα ταξικά στρώματα του καταμερισμού εργασίας όπου κυριαρχούν εξουσιαστικές σχέσεις εκμετάλλευσης.
Επιπλέον, η συνεχιζόμενη εξεταστική διαδικασία εκτός από την ιεραρχοποίηση και ποσοτικοποίηση της απόδοσης εμπεριέχει και τον τυφλό ανταγωνισμό μεταξύ των εξεταζόμενων, υπονομεύοντας κάθε έννοια συνεργασίας. Η αυτοοργάνωση υποσκάπτεται, η συνεργασία και η αλληλοβοήθεια ισοδυναμεί με κλεψιά. Ο ανταγωνισμός ως βασικότατο στοιχείο του ιδεολογήματος της κυριαρχίας είναι το καμτσίκι για να παράγουμε πιο πολλά(και να αρκούμαστε σε λιγότερα), προωθεί την εξατομίκευση και σπέρνει την αντιπαλότητα μεταξύ των εξεταζόμενων αποπροσανατολίζοντας τους από τον κοινό τους αντίπαλο(σύστημα εκμετάλλευσης και εκφραστές του).
Συμπερασματικά οι εξετάσεις ως μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας νομιμοποιούν και αναπαράγουν τις κοινωνικές ανισότητες, τον έλεγχο του εξουσιαζόμενου από τον εξουσιαστή και την πειθαρχία του πρώτου προς το δεύτερο. Οι εξεταστές και κατά προέκταση το κράτος περιχαρακώνονται στο μυαλό του εξεταζόμενου ως τα πεφωτισμένα όντα και οι αλώβητοι θεσμοί που μπορούν να κρίνουν ποίος είναι ικανός και ποίος όχι. Ποία είναι όμως η πραγματικότητα για αυτές τις αυθεντίες; Τι παρασκήνια και τι συντεχνιακές λογικές, τι αλισβερίσι, πόσο γλείψιμο και υποκρισία πρέπει να διαθέτει κάποιος για να ανεβεί την ακαδημαϊκή ιεραρχία; Ποίοι περνάνε μαθήματα για μερικές ψήφους; Ποίοι εκμεταλλευόμενοι την εξουσιαστική τους θέση πηδάνε φοιτήτριες για να τις περάσουν στο μάθημα; Οι μαλάκες οι συνδικαλιστές πώς βγάζουν τη σχολή; Ποίοι είναι αυτοί οι ξεφτίλες που μας εξετάζουν;
Αν και οι εξετάσεις είναι βασικό δομικό στοιχείο του εκπαιδευτικού συστήματος ,οποιαδήποτε τροποποίηση αυτής της πρακτικής δε θα οδηγήσει σε προοπτικές κοινωνικής χειραφέτησης. Τα αιτήματα για μεταρρυθμίσεις προς μια αντιαυταρχική/ελευθεριάζουσα εκπαίδευση λειτουργούν πάντα προς την διατήρηση των σχέσεων εκμετάλλευσης. Τα αιτήματα αυτά έρχονται να μορφοποιήσουν και να ωραιοποιήσουν το πρόσωπο της κυριαρχίας χωρίς να θίγουν τις πραγματικές αιτίες που δημιουργούν συνθήκες καταπίεσης. Οι εξετάσεις, αλλά και ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι παρά ένα κομμάτι αυτής της καταπίεσης. Επομένως, η κριτική και η επίθεση μας στοχεύει την ολότητα των εξουσιαστικών πρακτικών που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι στη κοινωνία.
Απέναντι στην εξουσιαστική επιβολή της κυριαρχίας, ο μόνος δρόμος προς την κοινωνική χειραφέτηση, την ελευθερία και την γνώση είναι η ολική άρνηση και επίθεση στην εξουσία αποσκοπώντας σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από την καταπίεση και την εκμετάλλευση.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΙ
ΚΑΤΑΚΤΩΝΤΑΙ



com

ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Κείμενο του στεκιού για τους συλληφθέντες της εξέγερσης

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΥΨΩΝΕΙ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ – ΓΚΡΕΜΙΖΕΙ ΦΥΛΑΚΕΣ

Η εξέγερση του Δεκέμβρη αποτέλεσε τη μεγαλύτερη έκρηξη του κοινωνικο-ταξικού πολέμου μετά τη μεταπολίτευση, η οποία δημιούργησε τεράστιο ρήγμα στον κοινωνικό ιστό. Τα εξεγερμένα υποκείμενα επιτέθηκαν στην ιδιοκτησία, στις δυνάμεις καταστολής, στον καταναλωτισμό, στο κράτος και γενικότερα σε ότι τα καταπιέζει. Την ίδια ώρα κατέρρεαν οι αυταπάτες της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, της κομματικής διαμεσολάβησης, της αριστερής διαχείρισης του συστήματος καθώς και της ψευδαίσθησης της κοινωνικής ειρήνης.
Το κράτος προσπαθώντας να επανακτήσει το χαμένο έδαφος χρησιμοποίησε τις ύστατες μεθόδους καταστολής, όπως την επίκληση στην εθνική ενότητα, την προστασία της περιουσίας και πάνω απ’ όλα την ωμή βία. Άλλωστε “ησυχία, τάξη και ασφάλεια” ήταν πάντα το δόγμα για να διασφαλίζονται τα συμφέροντα των κυρίαρχων.
Ενδεικτικό της έντασης της κρατικής καταστολής είναι οι χιλιάδες προσαγωγές με σκοπό την τρομοκράτηση των (εν δυνάμει) εξεγερμένων, οι μαζικές συλλήψεις και προφυλακίσεις βασισμένες σε στημένα κατηγορητήρια καθώς και οι δίκες μεταναστών (χωρίς διερμηνείς) με αποτέλεσμα 18μηνες φυλακίσεις και απελάσεις. Ειδικότερα στη Λάρισα ανήλικοι διώκονται βάσει του “αντι”-τρομοκρατικού νόμου. Φυσικά ο πραγματικός αριθμός των συλληφθέντων και φυλακισμένων είναι αδύνατον να προσδιοριστεί. Οι μέχρι στιγμής καταγεγραμμένοι συλληφθέντες είναι 279 εκ των οποίων 16 παραμένουν προφυλακισμένοι. Η κλιμάκωση της καταστολής αντικατοπτρίζει την ανησυχία του κράτους καθώς και το μέγεθος της εξέγερσης.
Ενάντια στην κοινωνία που στηρίζεται στον ατομισμό και την απάθεια η αλληλεγγύη εκφράζεται πλήρως και έμπρακτα μέσω της πολύμορφης επαναστατικής δράσης ενάντια σε κράτος, αφεντικά και κάθε μορφής εξουσία, αφήνοντας μια παρακαταθήκη, η οποία διαμορφώνει συντροφικές σχέσεις ανάμεσα στους εξεγερμένους. Η αλληλεγγύη δεν μπορεί παρά να είναι άμεση, αδιαμεσολάβητη και αδιαπραγμάτευτη. Ταυτόχρονα στεκόμαστε εχθρικά απέναντι σε κάθε προσπάθεια διαχείρισης της αλληλεγγύης από εξουσιαστικούς φορείς που αποσκοπούν στην αποκόμιση πολιτικής υπεραξίας και την αντιλαμβάνονται μέσα στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με το κράτος.
Η αλληλεγγύη προς όλους τους διωκόμενους και φυλακισμένους της εξέγερσης του Δεκέμβρη είναι αναπόσπαστο μέρος του αγώνα μας για την καταστροφή του κράτους, της εξουσίας και της εκμετάλλευσης με σκοπό την κοινωνική χειραφέτηση και την Αναρχία.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΡΣΗ
ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΟΣΟΙ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΤΡΟΜΟ ΘΕΡΙΖΟΥΝ ΟΡΓΗ

Η αλληλεγγύη είναι ένα από τα όπλα μας

Για την αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της εξέγερσης αναρτήθηκε πανό από το στέκι επί της οδού Χαρίλαου Τρικούπη.

εκδήλωση/προβολή ταινίας

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Στις 3/2/09 πραγματοποιήθηκε συζήτηση πάνω στην εξέγερση που ξεκίνησε το Δεκέμβρη.Διαβάστηκε το χρονικό της εξέγερσης κ μοιραστήκαμε τις σκέψεις και τις εμπειρίες μας πάνω στα γεγονότα.Υπήρχε ακόμη σχετικό έντυπο υλικό κ προβολή φωτογραφιών από την εξέγερση.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΟΥ 2008

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Μέσα στην υπάρχουσα καθημερινότητα είναι εμφανής η λειτουργία κατασταλτικών και προπαγανδιστικών μηχανισμών, η οποία έρχεται να επιβάλλει την υπακοή σε μια παραγωγική διαδικασία που ως σκοπό έχει την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αφεντικών.

Αυτός ο εξαναγκασμός που επιτυγχάνεται μέσω των θεσμικών οργάνων της κρατικής εξουσίας (σχολείο, ΜΜΕ, αστυνομία, ψυχιατρεία κτλ.) προσπαθεί αφενός να κρύψει τις κοινωνικές συγκρούσεις και αφετέρου να διαμορφώσει το κυρίαρχο φαντασιακό της ‘’κοινωνικής ειρήνης’’.

Ο ασθματικός τρόπος ζωής που προβάλλεται ως πρότυπο δημιουργεί ασφυκτικές, ψυχοσωματικές συνθήκες διαβίωσης απέναντι στις οποίες ο άνθρωπος προσπαθεί να βρει διεξόδους. Η ανάγκη για επιβίωση σε ένα αφιλόξενο κοινωνικό περιβάλλον αλλοτρίωσης και εξατομίκευσης ωθεί κομμάτια της κοινωνίας να κινηθούν έξω από τα όρια που καθορίζει η αστική νομιμότητα. Η άμεση αμφισβήτηση των νόμων αποτελεί απειλή για το κράτος, το οποίο και ‘’βαφτίζει’’ έγκλημα την προσπάθεια του κάθε καταπιεζόμενου να επανακτήσει την καταπατημένη ελευθερία του.

Το κράτος στην προσπάθεια του να καταπολεμήσει το ‘’έγκλημα’’ έχει στήσει ένα ολόκληρο σύστημα, το οποίο ενώ ευαγγελίζεται ότι υπάρχει για την υπεράσπιση της ζωής και της ελευθερίας την ίδια στιγμή αντιφάσκει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: ο στρατιώτης που σκοτώνει στη μάχη αντιμετωπίζεται ως ήρωας, ενώ ο ληστής στιγματίζεται ως το κατακάθι της κοινωνίας που η μοίρα που του αξίζει είναι η φυλακή.

Μέσα σε αυτό το κολαστήριο οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες. Καταναγκαστικός εγκλεισμός σε ένα κελί, απομόνωση, πειθαρχικά, μεταγωγές, ναρκωτικά, βασανιστήρια, ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής, ανύπαρκτη ιατρική περίθαλψη, χορήγηση καθαρτικών μετά από άδειες, σεξουαλική καταπίεση, υπερπληθυσμός (13000 κρατούμενοι σε χώρο που αντιστοιχεί σε 8000), λευκά κελιά, πανοπτισμός˙ όλα αυτά συντελούν στην εξάλειψη της ατομικότητας και στην ισοπέδωση της προσωπικότητας του κρατουμένου. Με λίγα λόγια: εξαθλίωση.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση και μετά από την απόρριψη των αιτημάτων τους από το υπουργείο δικαιοσύνης, οι κρατούμενοι αποφάσισαν να ξεκινήσουν συντονισμένες κινητοποιήσεις στις περισσότερες ελληνικές φυλακές. Αυτές περιλαμβάνουν αποχή συσσιτίου από Δευτέρα 3/11 και κλιμακώνονται με μαζική απεργία πείνας από την Παρασκευή 7/11.

Οι φυλακές είναι η ακραία έκφανση του εξουσιαστικού συστήματος. Είτε συναινείς σε αυτό με την υπακοή σου, είτε εξεγείρεσαι εναντίον του. Υποστηρίζοντας κάθε πράξη ατομικού ή συλλογικού αγώνα ενάντια στην εξουσία, η αλληλεγγύη μας στον αγώνα των κρατουμένων είναι αδιαπραγμάτευτη.

Εσείς από τα κάγκελα, εμείς από τους δρόμους!

Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι!

Συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης Πέμπτη 13 Νοέμβρη,
6 μ.μ. Προπύλαια

Η πρώτη αφίσα του στεκιού