Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ (από 25/01/2011)



Από τις 25/1 300 μετανάστες εργάτες, προερχόμενοι από διαφορετικές χώρες, οι οποίοι ζουν και εργάζονται στον ελλαδικό χώρο, προχωρούν σε απεργία πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Για την ανάδειξη του αγώνα τους επιλέχθηκαν τα κτίρια της Νομικής και του Εργατικού Κέντρου αντίστοιχα. Διεκδικούν νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για ΟΛΟΥΣ τους εργάτες, ντόπιους και αλλοδαπούς. Μετά από την οργανωμένη επίθεση που δέχτηκαν από ΜΜΕ, κράτος και πρυτανικές αρχές, την περικύκλωση της Νομικής από μπάτσους και την άρση του ασύλου, οι απεργοί οδηγούνται τελικά σε κτίριο επί των οδών Πατησίων και Ηπείρου, το οποίο παραχωρείται από το κράτος.

Ο αγώνας αυτός εξ αρχής υπό το πρίσμα των media μεταφράστηκε με λεζάντες του στυλ «ΑΙΣΧΟΣ- μετανάστες εισβάλουν στην Νομική!». Μια πρωτοφανής και ενορχηστρωμένη επίθεση λαμβάνει χώρα στις οθόνες για τουλάχιστον 4 μέρες . Τα ΜΜΕ συνεπή στο ρόλο τους , δίνουν απλόχερα λόγο σε ρατσιστικά καθάρματα, απαιτούν τις ποινικές διώξεις που επακολούθησαν σε αλληλέγγυους των απεργών για υποτιθέμενη «διακίνηση λαθρομεταναστών», ενώ προετοιμάζουν το έδαφος για την άρση του ασύλου και την εκκένωση της Νομικής . Το κράτος από τη μεριά του, έχοντας εξαρχής εξασφαλίσει λυσσαλέα την πολυπόθητη συναίνεση κομματιού της κοινωνίας μέσω των ΜΜΕ, έχει την ευχέρεια να διαχειριστεί την κατάσταση ποικιλοτρόπως. Από την μία, αποπροσανατολίζοντας το ενδιαφέρον από την απεργία πείνας και προσπαθώντας να στρέψει ολοκληρωτικά την προσοχή στο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Από την άλλη προσπαθώντας να επιδείξει τα φιλανθρωπικά του αισθήματα για τους «ανήμπορους μετανάστες» κ.ο.κ. Στις 27/1 και ενώ το πρωί λαμβάνουν χώρα δηλώσεις για «μη βίαιη λύση» από υπουργό Προ.πο και πρωθυπουργό, το ίδιο απόγευμα εντός 30 λεπτών, με μια πρωτόγνωρη επιχείρηση στρατιωτικού τύπου, το κέντρο της Αθήνας καταλαμβάνεται από πάνοπλους μπάτσους θυμίζοντας κατεχόμενη ζώνη. Στο έργο αυτό συνέδραμε η αγαστή συνεργασία των Πρυτανικών αρχών, που πότε έκαναν lock-out στη Νομική, πότε το ανέστελλαν, πότε διαβεβαίωναν για τη μη άρση του ασύλου και την εύρεση και καλά «κοινής αποδεκτής λύσης»(χωρίς βία πάντα), μέχρι την τελική απόφαση για άρση.

Παρ’ όλες τις αντιξοότητες και την καθημερινή συκοφάντηση του αγώνα τους από τους κυρίαρχους, οι 300 μετανάστες συνεχίζουν την απεργία πείνας εμμένοντας στις αρχικές τους διεκδικήσεις.
Εμείς δεν μπορούμε παρά να σταθούμε δίπλα τους.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Οι μετανάστες εγκαταλείπουν τη χώρα τους για μια καλύτερη ζωή όχι γιατί το θέλουν αλλά επειδή εξαναγκάζονται από τις συνθήκες που επικρατούν εκεί. Οι συνθήκες αυτές είναι κυρίως συνθήκες πολέμου και οικονομικής εξαθλίωσης, που δεν επιτρέπουν στους ανθρώπους να ζήσουν. Πόλεμοι που έχουν κηρύξει ή έχουν συμβάλλει σε αυτούς τα δυτικά κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας ως μέλος του ΝΑΤΟ, για λόγους οικονομικών συμφερόντων (με πρόσχημα σήμερα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και παλιότερα τον εκπολιτισμό των «αγρίων»).

Μοναδικός στόχος του καπιταλισμού είναι το κέρδος και η συνεχής διόγκωση του. Για να εξασφαλίσει αυτό το κέρδος καθώς και την ίδια του την ύπαρξη, το κεφάλαιο έχει ανάγκη την εργασία και όσο πιο υποτιμημένη είναι τόσο το καλύτερο. Σε αυτό το πλαίσιο και η μετανάστευση είναι ένα ακόμα όπλο στα χέρια του κεφαλαίου για να διαχειρίζεται τις μετακινήσεις του εργατικού δυναμικού έτσι ώστε να αποκομίζει τα μέγιστα δυνατά κέρδη.

Η κυριαρχία, μεταχειρίζεται τους ανθρώπους σαν εμπορεύματα ( δεν είναι τυχαίος ο πολυχρησιμοποιημένος από τις επιχειρήσεις όρος «ανθρώπινοι πόροι»). Οι μετανάστες γίνονται «ανεκτοί» όσο εξυπηρετούν τους στόχους του κεφαλαίου για αύξηση των κερδών. Αντίθετα όσοι περισσεύουν αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια.
Έτσι τα κράτη αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως αναλώσιμα υλικά και αφού τους διώχνουν απ’ τους τόπους τους κάποιους τους δολοφονούν στα σύνορα , άλλους τους φυλακίζουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης(που οι κυρίαρχοι τόσο ξεδιάντροπα αποκαλούν κέντρα φιλοξενίας) ή τους εκδιώκουν εκ νέου ως «λαθραίους». Ένα άλλο κομμάτι τους, το «τυχερό» (αφού κατάφεραν να περάσουν ζωντανοί τα σύνορα) νομιμοποιούνται ή όχι από το κράτος για να τους εκμεταλλευτούν μετά τα αφεντικά στα εργασιακά κάτεργα ως φθηνά εργατικά χέρια. Οι μετανάστες που εξαναγκάζονται να ζουν σε καθεστώς παρανομίας είναι εύκολα εκμεταλλεύσιμοι από την κυριαρχία, αφού όσο πιο φοβισμένος είναι ο εργάτης (απελάσεις, φυλακίσεις, εξαθλίωση κτλ) τόσο πιο πειθήνιος είναι στις επιταγές των αφεντικών.


Κράτος και αφεντικά καταδιώκουν τους μετανάστες προσπαθώντας να ελέγξουν και
να διαχειριστούν τον πληθυσμό τους ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Σε αυτό το πλαίσιο εντείνεται και το κυνήγι των μεταναστών από το ελληνικό κράτος αφού η οικονομική κρίση, που στέκεται σαν «Δαμόκλειος Σπάθη» πάνω από την κοινωνία, καθιστά πολλούς απ’ τους μετανάστες μη αναγκαίους, λόγω του ότι και οι γηγενής αποτελούν πλέον φθηνό και «ευέλικτο» εργατικό δυναμικό. Εξού η φύλαξη των συνόρων από την Frontex, η κατασκευή του φράχτη στον Έβρο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ξεφυτρώνουν ανά την επικράτεια.
Απ’ την άλλη φοβούμενοι τις αντιστάσεις τους, τους αναγάγουν ως «εσωτερικό εχθρό» που μπορεί να διαταράξει την τάξη του συστήματος εκμετάλλευσης.

Τα καθεστωτικά ΜΜΕξαπάτησης πιστά σκυλιά των συμφερόντων των αφεντικών σκορπάνε το ρατσιστικό δηλητήριο τους σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν στην κοινωνία κλίμα ξενοφοβίας και εχθρότητας προς τους μετανάστες. Παράλληλα με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τα βλέμματα απ’ τα πραγματικά προβλήματα και τον πραγματικό εχθρό της κοινωνίας. Ακόμα συχνά παρουσιάζουν τους μετανάστες ως το «Νο1 κακοποιό υποκείμενο» φτιάχνοντας έτσι κλίμα ανασφάλειας που θα δικαιολογεί ακολούθως την επέμβαση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους (με επιχειρήσεις σκούπα, κάψιμο καταυλισμών, φυλακίσεις, απελάσεις).

Οι κυρίαρχοι με την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» καταφέρνουν και επιβάλλονται στο σύνολο της κοινωνίας με το να διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε διάφορες κατηγορίες (εθνικές, φυλετικές, έμφυλες, θρησκευτικές, συντεχνιακές κτλ), καλλιεργώντας έριδες, μέχρι και μίσος μεταξύ των καταπιεσμένων. Στην ουσία αυτό που στοχεύουν οι κυρίαρχοι είναι η απομόνωση και ο κατακερματισμός των καταπιεσμένων διαλύοντας κάθε αμφίδρομη σχέση αλληλεγγύης μεταξύ τους.

Όμως μέσα σε αυτό τον πόλεμο που διεξάγεται εις βάρος κάθε κατατρεγμένου ανθρώπου, υπάρχουν μετανάστες που εξεγείρονται στα κέντρα κράτησης , αντιστέκονται μέσα από πορείες και κάνουν απεργία πείνας για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα για την επιβίωση τους.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους καταπιεσμένους ανθρώπους μακριά από κάθε εξιδανίκευση, αντιλαμβανόμενοι και εμείς την καταπίεση που δεχόμαστε από την κυριαρχία.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ